Nadmuchiwane balony, tworzone z różnych materiałów były znane człowiekowi od wieków. Najczęściej do ich wytwarzania używano wnętrzności zwierząt (najczęściej pęcherzy). Współczesny balon, taki, jaki znamy dzisiaj, ma kilku “ojców”.
Już w 1824 roku, Michael Faraday konstruował pierwsze balony z gumy, które wykorzystywał później w swoich doświadczeniach z wodorem, w Royal Institution w Londynie. Swoje balony wykonywał po prostu przez wycięcie dwóch krążków z gumy, i łączenie ich przez nacisk na krawędzie.
Bardziej znany balon lateksowy, wykonany z bardzo elastycznej substancji pochodzącej z roślin, został po raz pierwszy wykonany w Londynie w 1847 roku. Jego autorem był J. G. Ingram.
Inne źródła twierdzą, że balon powstał prawdopodobnie przez przypadek – jako efekt uboczny eksperymentów i prób wynalezienia nowego tworzywa na dętki. Stało się to wówczas, kiedy bezrobotny inżynier chemii, Neil Tillotson, po nieudanych próbach wynalezienia nowego materiału na dętki, od niechcenia narysował na tekturze głowę kota, po czym wyciął ją i zanurzył w płynnym lateksie. Po wyschnięciu, ku jego zdziwieniu, otrzymał balon w kształcie głowy kota; wystarczyło go potem jeszcze wymalować…
W podobny sposób wykonał jeszcze ponad 2000 balonów, po czym sprzedał je wszystkie na ulicach Bostonu podczas parady z okazji Dnia Patrioty. Masowa produkcja balonów rozpoczęła się dopiero w 1930 roku.
Nie tak dawno, bo dopiero w 1970 roku odkryto balon foliowy. Wykonano go ze srebrnego, metalicznego tworzywa sztucznego na potrzeby nowojorskiego baletu. Balony te nazywano wówczas Mylar, wykonane były w rzeczywistości z metalizowanego, mało elastycznego nylonu. Balony foliowe są o wiele droższe i jednocześnie wytrzymalsze od balonów lateksowych.
Nadmuchiwane balony są wykorzystywane głównie do celów dekoracyjnych, produkuje się jednak i takie, które używane są do celów praktycznych takich jak meteorologia, leczenie, obrona wojskowa lub transport.
źródło: http://wynalazki.slomniki.pl/index.php/o-joomla/44-b/248-balon-nadmuchiwany.html